آئین مستان

رفتی برنگشتی کردی بیقرارم

پاشو جون زینب علمدارم

علمدارم، علمدارم

از داغ غم تو خیلی گریه کردم

پاشو جون زینب علمدارم

علمدارم، علمدارم

پاشو ای ماه و مهتابم ، پاشو از جات که بیتابم

به پیش چشمای اهل حرم داداش نکن آبم

بی تو من از همه سیرم ، بریم خیمه نکن پیرم

میبینی که زمین خوردی و من حالا زمین گیرم

رقیه ام آب نخورد اصلاً فدای اون سرت پاشو

اگه جون داد و مُرد اصغر فدای اون سرت پاشو

امون ای دل.........

تنها بین لشکر با جسمت چه ها شد

از این غم اباالفضل قدم تا شد

قدم تا شد، قدم تا شد

با ضرب عمودی فرق تو دوتا شد

از این غم اباالفضل قدم تا شد

قدم تا شد، قدم تا شد

زدن دستاتو نامردا ، دیدم افتادی از بالا

با تیری که تو چشمت بود با صورت خوردی رو خاکا

امون از تیر و از نِی ها ، چقدر زخمی شدی اما

به دندونت گرفتی مشک دویدی هِی به سوی ما

ولی تا تیر به مشکت خورد زدی زانو و افتادی

تموم آبروت ریخت و تو از این غصه جون دادی

امون ای دل.........

میدونم که دیگه داری میری اما

بی تو میشه داداش حرم تنها

حرم تنها، حرم تنها

میره سمت خیمه چشم بی حیاها

بی تو میشه داداش حرم تنها

حرم تنها، حرم تنها

بی تو میشه حرم غوغا ، به هر خیمه میذارن پا

تو که میری میدزدن معجر از روی سر زنها

تو میری آه و واویلا ، از این شر و از این دعوا

میون اون همه آتیش میسوزه موی دخترها

اینا هر چی که ما داریم به غارت میبرن ای وای

اینا ناموس ماهارو اسارت میبرن ای وای

رقیه ام آب نخورد اصلاً فدای اون سرت داداش

اگه جون داد و مُرد اصغر فدای اون سرت داداش

امون ای دل.........

تو قرار بود واسۀ اصغر آب بیاری

نه که تازه دستاتم اینجا جا بذاری

نبینم که اشکت، مثه آب مشکت، میشه جاری

تو قرار حرم بودی واسه چی بی قراری

تو عزیز دل منی حتی آبم نیاری

توو، دلِ خیمه جاتو داری

شد، خیمه، بی تاب، برگرد

آه، بی دست، بی آب، برگرد

ای سقا، سقا، سقا..........

اگه اینجا موندی می ریزن توی حرم

با چه رویی دستاتو تا خیمه ببرم؟

تاکه افتاد دستات، انگار از من افتاد، بال و پرم

با تیری که توو چشمته پاره میشه جیگرم

یه جماعتی داره می خنده به چشم ترم

آه، پاشو که تا شد کمرم

تا، اصغر، زنده ست، برگرد

آه، بی آب، بی دست، برگرد

ای سقا، سقا، سقا..........

دیگه توو خیمه کسی از تو آب نمیخواد

همه خواهش اهل حرم اینه ساقی بیاد

پاشو که افتادم، پا نشی بنیادم، میره به باد

نبینم غمتو پاشو گریه بهت نمیاد

می بینی که چه خوشحاله لشکر ابن زیاد

تو، بری میشم دشمن شاد

تا، حُرمت، نشکست، برگرد

آه، بی آب، بی دست، برگرد

ای سقا، سقا، سقا..........

ای ساقی لب تشنگان، ای جان جانانم، سقای طفلانم
داغت شکسته پشت من، ای راحت جانم، سقای طفلانم
من بی‌برادر چون کنم با این سپاه دون، در دامن هامون
بینم تو را در ابر خون، ای ماه تابانم، سقای طفلانم
ای ساقی لب تشنگان، ای جان جانانم، سقای طفلانم
خواهم برم در خیمه‌گه، ای گل تن پاکت، پیکر صدچاکت
ممکن نباشد یا اخا، محزون و نالانم، سقای طفلانم
برخیز و ای جان برادر کن علمداری، بنما مرا یاری
بی تو غریب و بی‌معین در این بیابانم، سقای طفلانم
ای ساقی لب تشنگان، ای جان جانانم، سقای طفلانم
بی تو یقین دارم که فردا زینب نالان، بر ناقه‌ی عریان
گردد سوار از راه کینه با یتیمانم، سقای طفلانم

فرات و که دیدم جلو چشمام

 به یاد غم خیمه افتادم

به یاد چشای پر از اشکِ

رقیه دم خیمه افتادم

به یاد لبای ترک خورده

نگاه رباب و علی اصغر

به یاد گلوی پر از زخم و

گلایی که دارن میشن پرپر

نوشتم رو دل دریا که ارباب من تشنۀ آبه

زدم زانو جلو ابرا که ارباب من تشنۀ آبه

بزن بارون به این صحرا که ارباب من تشنۀ آبه

'"حلالم کن اگه آب به خیمه نرسید'"

نگاه کن چجوری زمین خوردم

 نگاه کن چجوری علم افتاد

نگاه کن حسین جان چه آتیشی

توی دامن این حرم افتاد

حرم بی علمدار اگه باشه

میگن دیگه پشت و پناهش رفت

همه میگن الان حسین تنهاست

آخه تکیه گاه سپاهش رفت

زدم رو به همه دنیا که ارباب من تشنۀ آبه

شدم شرمنده زهرا که ارباب من تشنۀ آبه

به من دیگه نگید سقا که ارباب من تشنۀ آبه

'"حلالم کن اگه آب به خیمه نرسید'"

چقدر آسمونو قسم دادم

بباره روی خشکی لبهات

نشد که نشد قطرۀ آبی

 بیارم برای کبوترهات

چجوری میتونم بیام خیمه

همین جا رها کن ابالفضلو

حلایت از خواهرم میخوام

یه دنیا دعا کن ابالفضلو

ببین چشمام پر از خونه که ارباب من تشنۀ آبه

میخونم باز غریبونه که ارباب من تشنۀ آبه

امید من به بارونه که ارباب من تشنۀ آبه

نوشتم رو دل دریا که ارباب من تشنۀ آبه

زدم زانو جلو ابرا که ارباب من تشنۀ آبه

بزن بارون به این صحرا که ارباب من تشنۀ آبه

'"حلالم کن اگه آب به خیمه نرسید'"

جان و روح دلهایی تو

 مثل مولا یکتایی تو

تا روز حشر سقایی تو

 سقای یکتی دلهایی تو

نور چشم حیدر هستی

 تنهایی یک لشکر هستی

غوغا هستی محشر هستی

تا محشر در لشکر حیدر هستی

""ای علمدار حسین، ای علمدار حسین

 ای علمدار حسین ابالفضل""

نور چشم حیدر هستی

تنهایی یک لشکر هستی

غوغا هستی محشر هستی

تا محشر در لشکر حیدر هستی

گشتی ما را پیدا کردی

 پیدا کردی شیدا کردی

چشم ما را دریا کردی

 دریایی شیدا را پیدا کردی

""ای علمدار حسین، ای علمدار حسین

 ای علمدار حسین ابالفضل""

من بر عشقت ایمان دارم

 با چشم تو پیمان دارم

عباسیم تا جان دارم

با جان بر این پیمان ایمان دارم

بر دامنت دستم عباس

دل بر لطفت بستم عباس

مست اسمت هستم عباس

 از عطر نام تو مستم عباس

""ای علمدار حسین، ای علمدار حسین

 ای علمدار حسین ابالفضل""

این اشک روضه دُر و الماس من

واجب تر از نون شبم شد واسه من

کاشکی بگه ام البنین اقا به تو

کارشو راه بندازی زود عباس من

عباس من ماه شب تاره

عباس من تنها علمداره

عباس من دست گرفتارو

 من میدونم خالی نمیذاره

عباس علمدار حسین مولا مدد................

دریا کنارت قطره ای افتاده ام

از رود ها و دجله ها دل کنده ام

تنها به شوق روی ماهت دلربا

تنها به عشق دیدن تو زنده ام

ای باوفا و مه لقا و مه جبین

شد خادم درگاه تو روح الامین

اسمت شده ورد لب اهل سما

دستت گره وا کرده از اهل زمین

شهره به شاه با وفا هستی

مثل علی مشکل گشا هستی

در کربلا هستی علمدار و

فرمانده کل قوا هستی

عباس علمدار حسین مولا مدد................

آرامشی دارم میون روضه هات

حس میکنم هستی و هستم کربلا

از بس که خوبی مهربون باید بگم

ای جون من جون همه عالم فدات

بر زلف تو دل عمری زنجیره

روزیشو از دست تو میگیره

آقا یقین شده واسه من اینکه

خوش بخت اون که با تو میمیره

وقتی که زیر بیرق ایستادم

یعنی که دل رو دست تو دادم

ممنونتم آقا هوا داری

توی گرفتاری تویی یادم

عباس علمدار حسین مولا مدد................